Istnieje kilka usług map internetowych. Do najbardziej rozpowszechnionych należą komercyjne systemy firm Alphabet (Google), TomTom czy Here Technologies. Ponadto istnieją bezpłatne usługi, takie jak OpenStreetMap.
Nie jesteśmy w stanie opisać, w jaki sposób mapy trafiają do telefonu lub urządzenia nawigacyjnego. Zbieranie i wizualizacja geodanych, z których tworzone są mapy, tworzenie warstw map i programowanie aplikacji mapowych to kosztowna i złożona sprawa, napędzana zaawansowaną technologią satelitarną i obliczeniową.
Aby umożliwić obliczenie trasy, dokumentacja mapy musi zawierać tak zwane matryce odległości. Możemy myśleć o tym jako o ogromnej tabeli, która pokazuje, jak daleko jest z dowolnego punktu A do dowolnego punktu B.
Oczywiście nie liczy się odległość w powietrzu, ale odległość wzdłuż istniejących połączeń, które można uznać za przejezdną trasę dla środków transportu. Miejsca, w których odcinki łączących się dróg spotykają się lub krzyżują, nazywane są węzłami. Znając częściowe odległości między węzłami, można znaleźć najkrótszą trasę między dowolnymi dwoma punktami w terenie.
W praktyce jednak najkrótszy niekoniecznie oznacza najszybszy lub najbardziej ekonomiczny. Aby przeliczyć obliczone odległości na minuty, godziny i litry paliwa, potrzebujemy kolejnego ogromnego pakietu danych na temat średnich czasów podróży między węzłami (prognozy ruchu), które odnoszą się również do jakości dróg lub ukształtowania terenu. Dostawcy usług mapowania uzyskują dostęp do tych danych anonimowo poprzez śledzenie telefonów komórkowych i urządzeń nawigacyjnych. Solvertech udoskonala je poprzez odczytywanie urządzeń GPS umieszczonych w pojazdach klientów.
Jeśli znamy odległości między węzłami w sieci i czas potrzebny na jej przemierzenie, możemy już obliczyć (przy wsparciu ogromnej mocy obliczeniowej), która sekwencja odcinków między punktem początkowym, a docelowym będzie najkrótsza lub najszybsza.
Korzystając z innych znanych parametrów, możemy modyfikować trasy, wykluczając odcinki, które są płatne, tymczasowo zamknięte lub trwale uniemożliwiają wjazd niektórych typów pojazdów (towary niebezpieczne itp.).
Zasada wyznaczania trasy może przypominać zachowanie generatywnych modeli językowych, popularnie zwanych sztuczną inteligencją. Rzeczywiście, obliczanie trasy i generowanie tekstu zachowują się jak (niezwykle zwinna) mysz, która znajduje wyjście z labiryntu metodą prób i błędów. A wyniki są podobnie imponujące.
Każda aplikacja do planowania opiera się na niezawodnych usługach mapowania i dostępnej matrycy odległości.
W Solvertech stawiamy na mapy HERE, ponieważ są one jednymi z najlepszych. Powodem, dla którego nie wybraliśmy map Google, jest między innymi to, że Google w Europie (w przeciwieństwie do USA) nie zapewnia informacji niezbędnych do planowania tras towarowych, takich jak ograniczenia dotyczące ładunku, wagi, gabarytów lub prędkości pojazdów.
Profesjonalne planowanie wymaga jeszcze jednej rzeczy. Podczas gdy godziny szczytu i wypadki podnoszą ciśnienie przeciętnemu kierowcy, to w transporcie towarowym z wąskimi oknami dostaw są one wręcz destrukcyjne.
Dlatego planiści muszą również znać aktualną „mapę ruchu”. Dane te są również dostarczane przez usługę mapową, poprzez porównanie chwilowej i zwykłej prędkości ruchu śledzonych urządzeń na danym odcinku (urządzenia nawigacyjne, telefony komórkowe z włączoną funkcją lokalizacji) lub z danych z kamer drogowych.
Na szczęście istnieje również wiele przesyłek, które nie ścigają się z czasem. Do ich zaplanowania wystarczą nawet prostsze usługi, takie jak OpenStreetMap. Nie śledzą one ruchu, ale są dostępne za darmo.
Tworzenie i aktualizowanie map jest bardzo kosztowne. Mapy Google są bezpłatne dla zwykłych użytkowników (w rzeczywistości płacimy za nie naszymi danymi osobowymi), ale za korzystanie z map TomTom płaci się bezpośrednio przy zakupie urządzenia lub aktualizacji map.
Jak już wspomnieliśmy, OpenStreetMap jest darmowa, ale nie zawiera prognoz ruchu ani informacji o rzeczywistym ruchu, więc szacunki czasu podróży są nieco niedokładne.
Płatności za usługi mapowania są również znaczącym kosztem dla nas jako dostawcy oprogramowania do planowania i dlatego są uwzględnione w opłatach licencyjnych, które za nie płacisz. Są one naliczane na podstawie aktywów, tj. na pojazd i pewną (ograniczoną) liczbę transakcji. Możemy myśleć o transakcji jako o pewnym pakiecie żądań z aplikacji planistycznej do serwera map, aby coś zrobić i obliczyć. Ta metoda naliczania opłat jest odpowiednia do planowania dostaw na następny dzień, tj. mniej wymagających zadań.
W przypadku planowania ciągłego dostarczania bardziej praktyczne jest planowanie na transakcję lub na element. Nie uwzględnia to liczby pojazdów, a jedynie liczbę interakcji aplikacji z serwerem.
Solvertech jest autoryzowanym sprzedawcą usług mapowania HERE, dzięki czemu możemy je dostarczać właścicielom ich własnych systemów planowania. Jeśli tak jest w Twoim przypadku, nie wahaj się z nami skontaktować.
Używamy również danych map HERE do geokodowania adresów. Jest to proces konwersji tradycyjnych adresów pocztowych na współrzędne geograficzne, które nie powodują pomyłek w nazwach ulic i numerach budynków.
